Eerst langs Promiss.....mama loopt al buiten, 2 dgn na de operatie.....ook weer net als in Nld. maar zij loopt al met de was.....das bij ons dan weer niet zo....ze ziet me van ver en roept Hello !!!!! Ik surprised dat ik ze hier al tegen kom. Ze ziet er goed uit. Take a look at Promiss en dat doe ik.....wiegjes hebben ze niet in de nis, liggen 24/7 bij mama of bij de fam. die rond het bed kampeert.....Laboratorium vandaag......weer herkenbaar, vooral uit de tijd dat ik 34 jaar geleden begon als leerling en met Piet H. door het lab ging. Precies zo is het hier nu. Hygiene en desinfectie......niet gezien, alles met de hand, bloedgroep bepalen, alle andere testen zoals wij ze ook kennen, maar dan niks geautomatiseerd. Ze hebben wel een oude computer waar ze een word-document in hebben dat bij elke patiënt aangepast wordt. Alles met de hand. naam gegevens uitslagen etc. en dan print hij het op een oud ding en dan krabbel en mag ik het naar de (poli) OPD = OutDoorPatients brengen. Een voor een.....wat zal ik zeggen, ieder kwartier 1 ? Geeft het tempo hier weer aan. Er zijn 2 laboranten die wel weten waar ze mee bezig zijn. Mannelijk geslacht al wat er werkt en binnenloopt, met een grote dosis humor en vragen me het hemd van het lijf over Europa en Nld. (Ik heb al menig Oegandees vertelt, dat het in Holland niet alleen rozengeur en manenschijn is, ze willen allemaal komen, maar als ik vertel wat n brood kost bij ons of n iPhone hoeven ze plots niet meer. Ze wisten wel dat we veel verdienen, maar dat alles ook duurder is....nee, daar schrikken ze van )Kletsen met elkaar en making jokes neemt een groot deel in van hun tijd, ook flirten door de open ramen naar de mooie jonge nurse Valentine. Die very shy teruglacht. De wat ouderen (25 ?) hebben een wat steviger antwoord en houding, maar lachen en flirten doen ze allemaal. Ik had al nooit een drang om op een lab te werken, en hier ook niet, ik heb het snel gezien. En helpen kan ik de mannen ook niet, ik wandel een keer over het terrein en maak hier en daar een praatje, kan allemaal. Speek de accountant die op een bankje zit met zijn papieren. Erg vriendelijk, werkt er al 40 jaar ! Ziet er oud en versleten uit. Je werkt tot je er niet meer kunt geraken verteld hij......niks pensioen. Hij vertelt dat er in 40 jaar niks veranderd is. Aan het gebouw enzo. Hij slaapt op het terrein van het Z-H en soms gaat hij naar zijn huis en vrouw, heeft 2 studerende kinderen en two died op jonge leeftijd. Ook al. Kindsterfte is hier geloof ik 1 op 10. Sister Phiona ziet dat ik wat zoekende ben en is ontzettend bezorgd en begaan. Het is rustig in het Z-H en er zijn geen bevallingen of operaties en ze verteld dat ik lekker naar huis mag om 13 uur.......nou dat......precies.......had ik nodig. Effe niks en chillen. Ik vraag of ik nog eens bij de mama mag kijken wiens kindje overleed gisteren. Brian zegt, ze wacht op je, you promissed......das waar.....zo fijn om op die kamer te komen. Mama is weer aan het opknappen en het lijkt of het ergste verdriet al voorbij is. Grandma is er ook, een verschrompel oud vrouwtje, met vergroeide handen....zo mooi in zwarte lappen. Ze zijn zo blij en vereerd dat ik een bezoekje breng, voor mij geen moeite en voor hun zo'n grote steun......waar heb ik dat aan te danken ? We praten over mij vooral, ze willen weten waar ik vandaag kom en my children en where I work enz enz. Ik vertel ook dat ik haar verhaal verteld heb tegen mijn vrienden, en dat iedereen begaan is met haar en ze is zo dankbaar. Thank to you all !!! bij deze. Ik kan de kamer niet zomaar verlaten, er is een puber die braaf wacht, maar zo gauw ze ziet dat ik me terugtrek, komt er een mobiel boven en ze vraagt "selfie ? selfie?" natuurlijk ! Ze is de oudste van de moeder en 17 jaar en een leuke, mooie puber.....net als bij ons, heel herkenbaar, alleen een andere kleur, als we het over haar zusje hebben that died, komen er toch ook tranen bij deze vrolijke meid. Maar het bezoek van de mzungu gaat ze nooit vergeten....ik jullie ook niet ! Ik zwaai en kom morgen nog eens kijken....that's a deal ! Ik regel dat de bewaking aan de poort, mijn private boda boda verteld, dat ik al weg ben...hoop hem morgenvroeg weer te zien hier aan het hostel. Verwacht het wel, hij is zo trouw. Een andere driver brengt me ook thuis en nu zit ik dus heel rustig voor mijn huisje dit te vertellen.