waar te beginnen, chronologisch dan maar, gisteren gevlogen naar Entebbe, keurig opgehaald door Charly, geregeld door Doingoood, onze organisatie, auto in en een reis in de donkere, want het is hier al om kwart over 7 donker, dan is het bij jullie nog maar kwart t over 6. Zag weinig, maar je beleefde zoveel, drukte, taxibusjes, scooters, getoeter, slechte weg, warme auto, een dik uur later in ons Backpack Hostel gedumpt.....zo voelde het......zo was het niet, iedereen is erg aardig, maar je wilde een warm bad, fluwelen bed en slofjes en alles wat we thuis hebben.....hebben we hier niet. Nou is dit het dan ? We zijn opgelicht..... beetje overdonderd in een kamer gezet (zie foto) op den duur maar in bed gekropen, er weer uit, 100 m lopen door vochtig gras (zitten er beesten ?) naar het toilet.....onder begeleiding van een concert vd Krekels en een kwetterende schreeuwende kudde vogels, maar we zien niks, want het is donker.... (gelukkig heb ik een zaklamp) van mn vorige kampeerweekend (Corrien - 50 !). Terug in mijn bed. DrukDrukDruk......val in slaap.....en slaap heerlijk tot de volgende morgen....vlug eruit en kijk nou.....we zijn niet opgelicht.....we zitten in een oase midden in Kampala ! De meiden van de "receptie" lijken ook gelijk veel menselijker. Prima ontbijt en daar is Eva de coördinatrice van Doingoood. Fijn om een Hollandse leuke, nuchtere en vooral ervaren meid te treffen. (Zij is er al 5 maand en deed hiervoor net als ons op div projecten vrijwilligerswerk.) Nee we gaan vandaag niet rustig de stad verkennen, we gaan gelijk naar ons project, eerst Joelle, daarna ik en Joran sluit de rij. Eva neemt ons mee op de BodaBoda en leert ons zo'n ding regelen. Crossen op de BodaBoda door Kampala en wat ik zie kan ik niet beschrijven, hoop het later in foto's te kunnen delen. 20 minuten later zijn we bij mijn Holy Cross Mission Hospital. Warm welkom, gelijk een rondleiding van een soort directrice en voorgesteld aan iedereen. help die namen ! Dorothy is die soort directrice, die ga ik onthouden . En wat ik daar zie en meemaak is net een film, Floortje Dessing, beelden van Afrika op tv.....je herkent het allemaal.....maar het is nu echt....heel echt...ik voel het en ruikt het en hoor het en maak het mee.......ben er zo dichtbij.....ik ben er middenin. Hoop het met fotos later weer te kunnen geven, want met woorden gaat het niet lukken. Daarna weer naar huis met de jawel BodaBoda. Het Afrikaanse relaxte gevoel en tempo begint zich al een beetje in me te nestelen......Joran en Joelle komen ook weer "thuis"......ook vol ervaringen en verhalen.....gaan even het leven van de stad in.....ook weer niet te beschrijven......ga er niet aan beginnen....ook weer met beelden later.....morgen een begeleidende tour door de stad met Eva en de bodaboda. Leren pinnen, om een sim-kaart en dan zijn we ingeburgerd.